به نام آنکه جان، داد و جهان را
چه زیبا آفرید این کهکشان را
مه و خورشید و هر اختر به بالا
زمین، دریا، و این رنگین کمان را
به هر دم لطفِ خود افزون نماید
چه خوش گسترده این خوانِ گران را
برای این همه نعمت که داده
چه اندک بنگری ایمانمان را
به آدم یک قرینِ دل نشین داد
که بخشیده صفا، این آشیان را
چسان گویَم صفاتِ آن کریمان؟
که نتوان دید ما، جانانمان را
فقط دانم که کارِ کردگار است
گشوده هم دل و هم ذهنمان را
ستایش می کنم هر صبح و هر شام
خداوندِ کریم و مهربان را
خدایا، ای نگاهت مهرِ باران
بیفزا حالِ خوش، اقبالمان را
