عشق جاوید

بهاری تازه با لبخند تو آغاز خواهد شد
دل افسرده‌ام لبریز آن احساس خواهد شد

شبی از کوچۀ تنهایی‌ من بگذری شاید
و آن شب با تو غم‌های دلم ابراز خواهد شد

اگر دستی به سویم با نگاهی مهربان گیری
همان یک لحظۀ نابم پر از اعجاز خواهد شد

تو را وقتی نگاهم بی‌صدا از عشق می‌گوید
نگاهم با تو لبریز از امید و راز خواهد شد

تو را از لحن باران، از نگاه ماه می‌خوانم
و لب‌های سکوت من پر از آواز خواهد شد

اگر با من بمانی، خستگی‌هایم نفس گیرند
همان لبخند پنهانم غزل‌پرداز خواهد شد

غمم را با تو خواهم گفت، با اشکی که می‌خندد
که این لبخند هم با عشق تو دمساز خواهد شد