پدر ای تکیه گاهم، ای پناهم
پدر ای ماه روشن در نگاهم
دلم همچون کویر، مهر تو باران
که می بارد به جانم چون بهاران
تو آن آرامش نابی که نامت
هزاران نکته دارد هر کلامت
چو کوهی تکیه گاه استوارم
نباشی بی پناه و بی قرارم
دلم با نام تو لبریز شور است
نگاهم در نگاهت غرق نور است
چه شب ها با غم پنهان به جانت
طلوعی ساختی در آسمانت
صدای گام تو شعر حضور است
به نامت در دلم حس غرور است
توئی تکرار آرام ترانه
نوای ناب هر صبح و شبانه
پدر تنها پناه امن جانم
مبارک روز تو ای مهربانم
