آسمان از شوق دیدارت چه بی تاب است حسین (ع)
چشم مولایم علی(ع) بنگر که بی خواب است حسین (ع)
دیدنِ روی چو ماهت آرزوی هر کسی
قلبِ بیمارِ من هم بهرِ تو بی تاب است حسین (ع)
روز موعد آمده آن که محمد(ص) وعده داد
ای زمین بر خود ببال آمد به دیدارت حسین (ع)
قلبِ تو سر چشمهٔ عشق و وفا و معرفت
معرفت، عشق و وفا خود گشته بیمارت، حسین (ع)
بهرِ مولایم علی(ع) دنیا خَس و خاشاک بود
آمدی و شد زمین در پای، گلزارت حسین(ع)
ای تجلّای دلِ تاریکِ ما گم گشته گان
می کند روشن جهان را نورِ رخسارت حسین(ع)
گر که جمع گردند همه انس و ملائک گردِ هم
شهریاری، بر سرت تاجِ ولایت یا حسین (ع)
آبِ دجله، هم فرات شرمندهٔ روی تو شد
دین و آئین شرمسارِ آن وفایت یا حسین (ع)
دم به دم هر دم به قلبم مهرِ تو جاری شود
گوئیا قلبم نهادن اختیارت یا حسین(ع)
هر ملائک می رسند از آسمان شادی کنان
می نویسند حُسن های بی شمارت یا حسین (ع)
نور مهتاب و ستاره با زمین چشمک زنان
می کنند از قلبِ تو عشق را روایت یا حسین (ع)
ای قرار عاشقان آرامِ جانِ قلبِ من
هم گلِ نیلوفر و مریم فدایت یا حسین (ع)
