نویسم درد خود دفتر بسوزد
قلم آتش بگیرد پر بسوزد
ز غم های دلِ غم دیدهٔ من
که قلبِ سردِ خاکستر بسوزد
اگر از سوزِ دل مشعل بسازم
بگیرد شعله و بستر بسوزد
بسوزاند غمِ دل جانِ من را
جهانِ جانِ دل، یکسر بسوزد
ز هجرانش بسوزم همچو شمعی
ز آهم باده و ساغر بسوزد
اگر شکوه نمایم از غمِ عشق
که ترسم عشق را باور بسوزد
وگر گویَم غمِ عشق و جدائی
دلِ هر مسلم و کافر بسوزد
رُخِ زیبای جانان را نظاره
دلِ اسپند در مجمر بسوزد
ز هجرانِ رُخِ دلبر خدایا
بسوزد جانِ من آخر بسوزد
